امتداد جاده های مه گرفته ی خاطراتم

منتهی می شود

به یک "ورود ممنوع"

من به تعداد تمام سال های نجومی

در مرور خاطراتت پیر شده ام

دیگر هیچ قاصدکی

برایم پیام شادی که هیچ

پیغام مرگ هم نمی اورد...شاید می ترسد تنهایی ام واگیر دار باشد

روزهای نبودنت را

روی رگ زندگی خط کشیده ام

شاهرگ احساس را

مدت هاست با تیغ خستگی زده ام

بریده ام...

از هرچه عاشقانه ی دنیاست

من روزهای ِ سکوت ِ نبودنت را کم اورده ام

به جان هرچه شقایق منتظر لب جاده هایچشم به راه دنیاست

اینجا حتی گل های باغچه هم

بغض دار دوری خنده هایت هستند

باورکن

قدماه خم شده

زیر غم بلوری کشنده ی دوری چشمان تا ابد روشنت

مخاطب ناشناس خط خطی های اتشین یخی ام...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: